با گناهانم چه کنم؟
درخلاصۀ بلاگ قبلی درمورداحساسات آزاردهنده، به این نتیجه رسیدیم که هرکدام ازاحساسات منفی ما مانند خشم، ناامیدی و کسالت می توانند علائمی باشند برعدم سازگاری ما با دنیای درون یا بیرون. درادامۀ مطالب هفته گذشته عنوان شد که تنها و تنها یک احساس ناخوشایند دروجود ما انسانها است که ساخته دست بشراست وهیچ گونه ریشه طبیعی ندارد. احساس گناه، ازآزاردهنده ترین ومخرّب ترین احساساتی است که می تواند دروجود بشرایجاد شود. احساس گناه همیشه توسّط شخص یا اشخاص دیگری درانسان ایجاد می شود و دارای هیچ گونه قدرت یا بازدهی مثبت نمی باشد. این احساس گناه و ترس ازاحساس گناه نیست که انسان ها را ازاعمال نادرست بازمی دارد. برای درک کردن بهتراحساسات طبیعی انسان ها به بچّه ها توجّه کنید. شما هرگز کودکی را نمی بینید که احساس گناه کند، مگرآن که بزرگ تری این احساس ناخوشایند را دراوایجاد کرده باشد. اجازه دهید مثالی بزنم: کودکی براثربی توجّهی، غذایش را به روی فرش می ریزد. این کودک به خودی خود و با سرمشق قراردادن بزرگ ترهایش می داند که عمل ناﭜسندیده ای انجام داده است. اگر می بینید که به روی خود نمی آورد و هیچ کوششی درراه جبران خسارت نمی کند، به این مفهوم نیست که شما موظّفید با ایجاد احساس ندامت دراو،کودک خود را واقف به عمل نادرست خود کنید. بی تفاوتی این کودک دلایل دیگری دارد از جمله عدم احساس مسئولیت، عدم اطّلاع ازچگونگی تمیزکردن فرش وامثال آن. مطمئن باشید که او به اندازه کافی ازعمل خود ناراحت است و مایل است که اشتباه خود را جبران کند، فقط نمی داند که چگونه می تواند فرش را تمیزکند، یا درآینده چگونه ازریخته شدن غذایش به روی فرش جلوگیری کند. هیچ کدام ازاین قابلیّت ها با انگیختن احساس گناه دراین کودک شکل نخواهند گرفت. این کودک به مرورزمان توانایی جبران اشتباهاتش را مانند دیگرهنرهای زندگی خواهد آموخت. درچنین موقعیّتی، یک بزرگترمی تواند به جای ایجاد احساس گناه دراین کودک، چگونگی جلوگیری ازریختن غذا یا تمیزکردن فرش را به او نشان دهد. پرخاش، سرزنش، دعوا و امثال آن که به منظورایجاد احساس پشیمانی درکودک انجام می شود، نه تنها راه های جلوگیری ازآینده وجبران اشتباه را به کودک نمی آموزند، بلکه شخصیّت درحال شکل گیری او را شدیداَ تحقیرمی کنند. بعد ازمدّتی این شخص عادت می کند که خودش احساس گناه را درخود تحریک کند. درنتیجه، هرزمان که اشتباهی می کند، انرژیی را که می تواند صرف جبران اشتباه کند، درراه سرزنش کردن خود وتحریک احساس مخرّب گناه درخود صرف می کند.
هر زمان که به هر دلیلی احساس گناه کردید، به خود یادآوری کنید که بشر جایزالخطا است. همۀ انسان ها اشتباه می کنند. به جای احساس ندامت، انرژی خود را درراه جبران خسارت به کارببرید. اگراشتباه آن قدربزرگ است که قابل جبران نیست، باز هم احساس گناه جز تخریب روحتان نتیجه ای نخواهد داد. درچنین موقعیّتی، انرژی خود را درراه آموزش به دیگران صرف کنید. فراموش نکنید که اشتباه غیرقابل جبران شما تجربۀ فوق العاده گرانبهایی است که قیمت بالایی برای به دست آوردن آن داده شده است. به شما اطمینان می دهم که اگربه اشتباهات خود به چشم تجربیات مثبت نگاه کنید و سعی در جبران آنها یا آموزش آنها به دیگران کنید، دیگر هرگزاحساس گناه نخواهید کرد. فراموش نکنید که احساس ندامت و گناه جزتخریب شخصیّت وروح انسانها هیچ نتیجۀ دیگری ندارند. چه بهترکه به انرژی مثبت و سازنده تبدیل شود.
shahrzad.therapy@gmail.com
647-405-7706
شهرزاد شهریاری
Bsc.Psych, MSW, RSW
لیسانس روانشناسی ازدانشگاه تورنتو
فوق لیسانس مددکاری از دانشگاه لوریر واترلو
عضو کالج مددکاران انتاریو
عضو انجمن مددکاران انتاریو
درخلاصۀ بلاگ قبلی درمورداحساسات آزاردهنده، به این نتیجه رسیدیم که هرکدام ازاحساسات منفی ما مانند خشم، ناامیدی و کسالت می توانند علائمی باشند برعدم سازگاری ما با دنیای درون یا بیرون. درادامۀ مطالب هفته گذشته عنوان شد که تنها و تنها یک احساس ناخوشایند دروجود ما انسانها است که ساخته دست بشراست وهیچ گونه ریشه طبیعی ندارد. احساس گناه، ازآزاردهنده ترین ومخرّب ترین احساساتی است که می تواند دروجود بشرایجاد شود. احساس گناه همیشه توسّط شخص یا اشخاص دیگری درانسان ایجاد می شود و دارای هیچ گونه قدرت یا بازدهی مثبت نمی باشد. این احساس گناه و ترس ازاحساس گناه نیست که انسان ها را ازاعمال نادرست بازمی دارد. برای درک کردن بهتراحساسات طبیعی انسان ها به بچّه ها توجّه کنید. شما هرگز کودکی را نمی بینید که احساس گناه کند، مگرآن که بزرگ تری این احساس ناخوشایند را دراوایجاد کرده باشد. اجازه دهید مثالی بزنم: کودکی براثربی توجّهی، غذایش را به روی فرش می ریزد. این کودک به خودی خود و با سرمشق قراردادن بزرگ ترهایش می داند که عمل ناﭜسندیده ای انجام داده است. اگر می بینید که به روی خود نمی آورد و هیچ کوششی درراه جبران خسارت نمی کند، به این مفهوم نیست که شما موظّفید با ایجاد احساس ندامت دراو،کودک خود را واقف به عمل نادرست خود کنید. بی تفاوتی این کودک دلایل دیگری دارد از جمله عدم احساس مسئولیت، عدم اطّلاع ازچگونگی تمیزکردن فرش وامثال آن. مطمئن باشید که او به اندازه کافی ازعمل خود ناراحت است و مایل است که اشتباه خود را جبران کند، فقط نمی داند که چگونه می تواند فرش را تمیزکند، یا درآینده چگونه ازریخته شدن غذایش به روی فرش جلوگیری کند. هیچ کدام ازاین قابلیّت ها با انگیختن احساس گناه دراین کودک شکل نخواهند گرفت. این کودک به مرورزمان توانایی جبران اشتباهاتش را مانند دیگرهنرهای زندگی خواهد آموخت. درچنین موقعیّتی، یک بزرگترمی تواند به جای ایجاد احساس گناه دراین کودک، چگونگی جلوگیری ازریختن غذا یا تمیزکردن فرش را به او نشان دهد. پرخاش، سرزنش، دعوا و امثال آن که به منظورایجاد احساس پشیمانی درکودک انجام می شود، نه تنها راه های جلوگیری ازآینده وجبران اشتباه را به کودک نمی آموزند، بلکه شخصیّت درحال شکل گیری او را شدیداَ تحقیرمی کنند. بعد ازمدّتی این شخص عادت می کند که خودش احساس گناه را درخود تحریک کند. درنتیجه، هرزمان که اشتباهی می کند، انرژیی را که می تواند صرف جبران اشتباه کند، درراه سرزنش کردن خود وتحریک احساس مخرّب گناه درخود صرف می کند.
هر زمان که به هر دلیلی احساس گناه کردید، به خود یادآوری کنید که بشر جایزالخطا است. همۀ انسان ها اشتباه می کنند. به جای احساس ندامت، انرژی خود را درراه جبران خسارت به کارببرید. اگراشتباه آن قدربزرگ است که قابل جبران نیست، باز هم احساس گناه جز تخریب روحتان نتیجه ای نخواهد داد. درچنین موقعیّتی، انرژی خود را درراه آموزش به دیگران صرف کنید. فراموش نکنید که اشتباه غیرقابل جبران شما تجربۀ فوق العاده گرانبهایی است که قیمت بالایی برای به دست آوردن آن داده شده است. به شما اطمینان می دهم که اگربه اشتباهات خود به چشم تجربیات مثبت نگاه کنید و سعی در جبران آنها یا آموزش آنها به دیگران کنید، دیگر هرگزاحساس گناه نخواهید کرد. فراموش نکنید که احساس ندامت و گناه جزتخریب شخصیّت وروح انسانها هیچ نتیجۀ دیگری ندارند. چه بهترکه به انرژی مثبت و سازنده تبدیل شود.
shahrzad.therapy@gmail.com
647-405-7706
شهرزاد شهریاری
Bsc.Psych, MSW, RSW
لیسانس روانشناسی ازدانشگاه تورنتو
فوق لیسانس مددکاری از دانشگاه لوریر واترلو
عضو کالج مددکاران انتاریو
عضو انجمن مددکاران انتاریو
