ﭘشیمانم

همه ما زمانی در طول زندگیمان ا حساس ﭘشیمانی کرده ایم. احساس ندامت یکی ازآزاردهنده ترین احساساتی است که انسان می تواند داشته باشد. ﭘشیمانی ﭘیش نیازحس گناه است که همان طور که در مقالات گذشته گفتیم، یکی از بی فایده ترین وآزاردهنده احساسات انسان می باشد. بنابراین اگربتوان جلوی احساس ﭘشیمانی را گرفت، احساس گناه نیزهیچ زمان اتفاق نخواهد افتاد. اما آیا می شود هیچ وقت احساس ندامت نکرد؟ آیا کسی هست که در زندگیش هیچ زمان از گفته یا کرده خود ﭘشیمان نشود و آرزو نکند که ای کاش چنین یا چنان نکرده بود؟ زمانی ما احساس ﭘشیمانی می کنیم که فکر کنیم اشتباه کرده ایم. تصور این که ما عمل اشتباهی مرتکب شده ایم، احساس فوق العاده آزاردهنده ای است. اما چرا؟ چرا ما انسان ها نمی توانیم به راحتی ﭘذیرای اشتباهات خود باشیم؟ نکته قابل توجه این است که به نظر می رسد که اشتباهات دیگران برای ما به راحتی قابل ﭘذیرش و بخشش هستند، اما این اشتباهات خودمان است که به شدت ما را آزارمی دهند و به راحتی نمی توانیم از آنها بگذریم
زمانی که ما بچه هستیم، به کرات به ما آموزش داده می شود که گناهان و اشتباهات دیگران را ببخشیم. در تمام مذاهب ازبخشش سخن گفته می شود. خدای تمام ادیان خدایی بخشایش گراست. همه جوامع اعتقادی غیر مذهبی نیز به گذشت ازاشتباهات دیگران معتقد هستند. اما همه این ادیان وجوامع اعتقادی، به ندرت در رابطه با بخشیدن خود سخن می گویند. به نظرمی رسد که برای یک انسان ﭘرهیزگار، بخشش دیگران به مراتب فرض ترازبخشیدن خود است. دائما به ما توصیه می شود که ازاشتباه دیگران بگذریم، اما به ندرت بخشیدن خود را به ما آموزش می دهند. خلاصه کلام این که اکثرما انسان ها بلد نیستیم خودمان را ببخشیم و درنتیجه بعد ازهراشتباهی به شدت احساس ﭘشیمانی می کنیم
یک راه بسیار آسان برای بخشش خود این است که بدانیم چیزی به نام اشتباه وجود ندارد. همه اعمال ما چه درست وچه غلط، تجربیات ما هستند. هراتفاقی که ما نام آن را اشتباه می گذاریم، تجربه ای است که شخصیت ما را متحول می کند. اما دراکثرموارد، ما آن قدردرگیر اثرات ناخوشایند و ظاهری این تجارب هستیم که متوجه تحولات مثبتی که درشخصیت ما ایجاد می شود نیستیم. فقط زمانی که به اندازه کافی ازآن اتفاق فاصله گرفتیم شاید متوجه نتایج مثبت تجارب خود بشویم. نکته قابل توجه این است که بعضی اوقات ما آن قدر مشغول سرزنش وتنبیه کردن خود می شویم که دیگرقادربه تحمل این همه احساس نا خوشایند نیستیم و آن زمانی است که روی آوردن به قرص های مسکن، مواد مخدروالکل اتفاق می افتد. در نهایت تجربه ای که می توانست به دید مثبت دیده شود در ذهن ما تبدیل به اشتباه بزرگی می شود که به اعتیاد یا اشکال دیگر خود آزاری منتهی می شود
ﭘس هر زمان که احساس ﭘشیمانی کردید، فراموش نکنید که اتفاقی که شما نام آن را اشتباه گذاشته اید، یکی از هزاران تجربیاتی است که شخصیت شما را ساخته است. به جای احساس ﭘشیمانی و سرزنش خود، به جستجوی درسهایی که از این اتفاق آموخته اید برآیید. اگر عمل شما جبران ﭘذیر است، در آن راه ﭘیش بروید و اگر راهی برای جبران آن وجود ندارد، تجربه خود را دراختیار دیگران بگذارید. به خاطر داشته باشید که برای هر تجربه ای از زندگی بهایی ﭘرداخت می شود. احساس ندامت شما بهای بالایی است که برای کسب تجربه خود می ﭘردازید. هر چه تجربه با ارزش تر، بهای ﭘرداخت شده نیز بالاتر. بی جا نیست که می گویند رنج های انسان به اندازه بزرگی انسان است

سوالات خود را برای من ارسال کنید

shahrzad.therapy@gmail.com
www.shahrzad.therapy.com
شهرزاد شهریاری
BSc.Psych, MSW, RSW
لیسانس روانشناسی ازدانشگاه تورنتو
فوق لیسانس مددکاری از دانشگاه لوریر واترلو
عضو کالج مددکاران انتاریوبه شماره ثبت: 816781